James Stephanie Sterling geeft een dieper kijkje achter de schermen van de term JRPG, oftewel Japanese role playing game. Een term die in Japan zelf meer als een negatieve term werd ervaren. Zelf zag ik het altijd als een positief label, maar ik vind series zoals Final Fantasy, Dragon Quest en Octopath Traveler dan ook geweldig.

Sterker nog, erop terugkijkend besef ik me dat ik de term "Westerse RPG" (WRPG?) daardoor vaker als een negatief label heb toegepast, iets waar series als The Elder Scrolls, Mass Effect en Dragon Age onder vallen. Games die ik weer compleet apart zie van titels als Baldur's Gate, de klassieke Wizardry en Dungeon Master, want dat zijn computer RPG's (CRPG) games. Om dat weer lekker complex te maken: de moderne Wizardry, Etrian Odyssey en zelfs Shin Megami Tensei games zijn dan weer CRPG-stijl titels uit Japan. En al deze titels beïnvloeden elkaar continu.

Het besef dat een rollenspel plat indelen op waar deze ontwikkeld is misschien wel negatief kan zijn, komt nu wel goed boven borrelen. Misschien dat 3D RPG, isometrische RPG en beurtelingse RPG beter werken. Of de wereldwijde gaming-gemeenschap dat ook gaat beseffen? Vast niet. Als - zoals de video aangeeft - Pokémon niet als een "JRPG" werd beschouwd omdat die term te negatief was voor een groep mensen die de game wel leuk vond, wordt het wel duidelijk dat de gemeenschap an sich zich toch wel graag in moeilijke bochten wringt.

Dit alles verklaart dan wel weer waarom een Final Fantasy XVI ineens meer weg heeft van God of War Ragnarök dan van Octopath Traveler II. Het type rollenspel uit de jaren '80 wordt nu gezien als een last in plaats van een lust. Het bewijst iets wat iedereen die echt rollenspellen speelt allang weet: woorden doen er toe.